رفت به همین سادگی

بی مروت خندیدورفت....بابروگفتنت لهم کردی ازت تنفردارم ولی یک دنیادلتنگتم!!خوردم کردی عوضی ولی چرااینقدعاشقتم هنوز...خدایاادلم گرفته..ارووومم کن

ازت دلخورم

بالاخره یاد می گیری

از یک دوستت دارمِ ساده، برای دلت یک خیالِ رنگارنگ نبافی...

که رابطه یعنی بازی و اگر بازیگری نکنی، می بازی...

که داستان های عاشقانه، از یک جایی به بعد

 رنگ و بوی منطق به خود می گیرند...

که سر هر چهار راهِ تعهد، یک هوسِ شیرین چشمک می زند...

یاد می گیری..

که خودت را دریغ کنی تا همیشه عزیز بمانی...

که باید صورت مسئله ای پر ابهام باشی،

 نه یک جوابِ کوتاه و ساده...

که وقتی باد می آید باید کلاهت را سفت بچسبی،

نه بازوی بغل دستی ات را...

روزی می فهمی

در انتهای همه گپ زدن های دوستانه، باز هم تنهایی...

و این همان لحظه ای ست

که همه چیز را بی چون و چرا می پذیری 

با رویی گشاده

و لبخندی که دیگر خودت هم معنی اش را نمی دانی !!!

وآهای توکه میدونسی ویادداشتی

چرایادم ندادی وعاشقم کردی؟!!

...

وقتی از دوست داشتن کسی مطمئن نیستی حق نداری بغلش کنی و

 

ب بغلات عادتش بدی ...

حق نداری ببوسیشوبه لبات عادتش بدی...

وقتی کسی رو سهم خودت نمیدونی حق نداری پیچ و تاب بدنش رو زیر

 

و رو کنی ...

وقتی موندنی نیستی حق نداری از آینده های خوش باهاش حرف بزنی و براش رویا بسازی...

وقتی دلت به بودنش شک داره حق نداری بهش بگی عشقم...

وقتی همیشه دنبال یه حرفی،بحثی،سندی،بهانه ای که ترکش کنی حق نداری ادعای دوست داشتن کنی...

وقتی به اعتماد کسی تکیه گاه شدی ... 

حق نداری زمینش بزنی ..

توقول دادی...

 قول دادی عاشق نشی

وحالادنبال عشق جدیدتی...

پس بی مروتیای جدیدت مبارک...

وتو...

اگه همه این کارو کردی فارغ از جنسییت مـــــردی...

عشق...

دوست داشتن... 

گرفتن دستی که نه گیر دیروز باشه نه توی

غصه فردا...

تمام تلاشش بخشیدن خوشی های امروز به تو باشه

و ساختن بهتر فردا...

بغلم کن

سردم شده بدجور عزیزم بغلم کن ، یخ کردم از این سوز دمادم بغلم کن
 تا باد مرا با خود از این کوچه نبرده ، بی دغدغه با دغدغه محکم بغلم کن
 دنیا همه مشتاق تو هستند ولی تو ، با وسعت شوق همه عالم بغلم کن
 شد شایعه غم خورده در این کوچه یکی را ، تا آن که نبلعیده مرا هم بغلم کن
 این شهر همه در پی حرفند و حسودند ، آهسته و پیوسته و کم کم بغلم کن
 از لطف تو هر بی سر و پایی شده آدم ، امید که من هم شوم آدم بغلم کن
 من داوطلب آمده ام تا که بمیرم ، اینجاست همان خط مقدم بغلم کن
 گیریم که پیش از همه با این عمل زشت ، رفتیم جهنم به جهنم بغلم کن
 حتی بشود محشر عظمی همه دنیا ، ای رهبر دل های معظم بغلم کن
 انکحت و زوجت دلم عاقد و شاهد ، ای عشق شدم من به تو مَحرم بغلم کن

شاید..

شاید . . . 

 

            یه روزی . . .

 

                       یه جایی . . .

 

                                       من و تو . . . 

 

                                                    خیلی دور از هم . . . 

 

                                                                 شب و روز در آغوش یک غریبه بیقرار هم باشیم

دوستت دارم

من ساده‌ام 

وعاشق

و الفبای عشق‌ام

محدود به چند حرف ساده است

تا باآنها

بتوانم بگویم

"دوستت دارم"

همین! 

و رویای ما به حقیقت پیوست

، قلبهای ما به هم پیوست و زندگی آغاز شد…
به تو رسیدم در اوج آسمان عشق

 این بود قصه ی من و تو و سرنوشت….
تو آمدی و دنیا مال من شد

 همه ی انتظار و دلتنگی ها و غصه ها تمام شد
تو آمدی و عشق آمد 

و پیوند ما در کتاب عشق ثبت شد….
باور نداشتم مال من شده ای

 لحظه ای به خودم آمدم و دیدم

 همه زندگی ام شده ای
عشق معجزه نیست 

حقیقتیست در قلب ها که پنهان است
به پاکی عشق 

 به لطافت با تو بودن

و ما با هم آمده ایم

 که به همه ثابت کنیم معنای عشق واقعی را….
تو همانی که من میخواستم 

 مثل تو کسی در دنیا نیست برایم

  مثل تو هیچگاه نیامد و نمی آید و نخواهد آمد

تو اولین و آخرینی برایم….
و با عشق پرواز میکنیم

 میرویم به جایی که تنها آرامش باشد در بینمان

 تا در یک سکوت عاشقانه و در اوج آرامش

بدون هیچ غمی در آغوشت آرام بگیرم !
اینبار سکوت زیباست

چون درونش یک عالمه حرفهاست

 حرفهایی در دلهای من و تو

که هم تو میدانی راز دلم را و هم من میدانم راز درونت را

 و روزی میرسد 

که ثابت خواهم کرد 

از عشقت خواهم مرد….